کد مطلب:28533 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:104
«ای مردم! خدا را بر نعمت هایش سپاس می گویم.طلحه و زبیر كشته شدند و عایشه، شكست خورد. به خدا سوگند، اگر عایشه در جستجوی حق و خوار ساختن باطل بود، باید در خانه اش مسكن می گزید كه خداوند، جهاد را بر او واجب نساخته است. نخستین خطای او درباره خودش بود. به خدا سوگند، برای جملیان، شوم تر از ماده شتر سرزمین حِجْر[1] نبود. دشمن شما با آنچه خداوند انجام داد، جز بر كینه اش افزوده نشد و شیطان، جز بر طغیانشان نیفزود.آنان برای [ برپاداشتن] باطل آمدند و ستمگرانه بازگشتند. به راستی كه برادران مؤمن شما در راه خدا پیكار كردند و به خداوند، ایمان داشتند و آمرزش الهی را آرزو می كردند و ما بر حقّیم و آنان (دشمنان) بر باطل اند، و خداوند به زودی ما و آنها را در روز قیامت، جمع می كند.پس اینك برای خودم و شما طلب آمرزش می كنم».[2].
2295.الجمل- به نقل از واقدی-: به راستی كه امیرمؤمنان، چون از تقسیم ثروت[ های به جا مانده از سپاه جملْ] فراغت یافت، برای سخنرانی برخاست و خداوند را سپاس گفت و بر او درود فرستاد و فرمود: